İnsan

Gündüzden nefret, gecelerden yorgun
 İnsaniyet namına tüm hayallerim yok oldu
 Birazcık vicdan, ölümden beter korku
 Kendimden beklentim yüksek ve ayakta zor durdum
 Cihana meydan oku, kör talihe beddua
 Beynin ayırt etsin seni, kör cahile ör duvar
 Dünyadan barış bekle, hayat gerçeklik duvarı
 Çarp ve yüzün paramparça olsun bu en doğal halin
 Şşş, Pamuk Prenses uyuyor
 Babası savaş tanrısı, tüm çığlıklarını duyuyor
 Kölelikten zevk alır bi' haldesin ki her gün aynı
 Çünkü fahişelerin günlük tutma huyu yok
 Oyunlarınıza mahkûmuz yasal belgenizle
 Gidip tutuklayın lirikler yasaklı bölgenizde
 Güruha dahil ol ezik bi' güçle çünkü
 Krallar kullardan kan, insanlar krallardan övgü ister
 ♪
 Her şey efsaneyle başlar, kuşkularla yıkılır
 İnsan bir akşamüstü varlığından sıkılır
 Çalacak bir kapı yok, sefalet böyledir
 Kapris varlığına dair yalanlar söyletir
 Kanatlı bir yalancı, omurgasız bir sükûnet
 Dili tutulmuş, bir sahipsiz, bir iştahlı ucube
 Pişmanlık yürüdü içine yüzüne vuran şavkla
 Derin olmak başka, çukur olmak başka
 Saatler hep geceyi kovar görev gibi
 Bir kere kırıldın, ötesi berisi önemli mi?
 Unutmaktan başka çaremiz yok
 Bu sonsuz anormallik kalbimizden hiç bahsetmiyor di' mi?
 Dağlarda karlar erir, insanlar düşer ölür
 Gönlünce kırmak iste bu değişmez döngüdür
 Kafan karışmasın, şeytan da melektir
 Sakın sevme. Bu acımak demektir