Waar Ik Ben Komt De Dood

Ik volg de stoet van schimmen
 Die door de wouden schrijdt
 Tot aan de kerkruine
 Waar ik de nachtmis leid
 In't donker uur der heksen
 Gekleed in zwart gewaad
 Spreek ik in vreemde tongen
 De woorden van het kwaad
 Mijn handen vroom gevouwen
 In spottend hoon gebed
 Gekmeld en vol vertrouwen
 Mijn ltchaam vrij van smet
 Bid ik hier tot de duivel
 Mijn wonden vloeiend rood
 Mijn ziel met trots verdorven
 Waar ik ben, komt de dood
 Waar ik ben, brandt het duister
 Van Zijn aanwezigheid
 Waar ik ben, roept de afgrond
 Waar ik ben, stopt de tijd
 Waar ik ben, huilen de rechtschapenen
 In stervensnood
 Waar ik ben, wacht de leegte
 Waar ik ben, komt de dood
 Ik ben de dolk van Satan
 Gesmeed in eeuwig vuur
 Ik ben de macht der ouden
 Mijn vlam nag sterk en puur
 Ik ben een zacht gefluister
 Dat aanzwelt tot gegil
 Waar ik ben komt het duister
 Waar ik ben wordt het stil