kıvılcım

(Ta-Ta-Ta-Tanerman)
 Ben, eski ben değilim
 İçimdeki sana bakıp
 Ruhumu ver geri en yakındaki bana
 Kendimi terk ederek basıyorum para
 Gözlerindeki serseri dönüşüyor adama
 Siktir eder gibi bakıyorum bu ara
 Yüzümde beliren gülücük aynaya derken
 "Bi' kıvılcım yeter doğmaya küllerinden."
 İçim alev alev yanıyor
 Dışı zindan olsa da
 Her şey alev alev yanıyor
 Boş ver, alev alev yansın
 Yüreğimden akıyor takılınca oltaya
 Herkes üzerinden atıyor
 Yine alev alev yansın diye dünya
 İçim diyor: "Sadede gel."
 Çünkü bayağıdır akıtmadı ruhum kalemlerimin ucuna ter
 Bi' an bile inanmadım belki bundan etkilemiyor demesi kaderin
 Yolun sonuna gel
 İki ayaklı keçi gibi inadım ve dönemem
 Bedenim bu ateşin içinde kurusa, ben
 Mesih'mişim gibi bekleme beni
 Çünkü ne ben İsa'yım ne de burası Jerusalem
 Yanıyoruz alev alev
 Meşalemin ateşi ile tutuşur zihinlerinde bahaneler
 Vuruyorum kale, kale
 Duydum ki Nietzsche "Tanrı öldü." diyormuş benim için, daha neler?
 Dirilişim kahır eder, sinsice gülerim
 Cesedimin yüzüne çıkıp şu kabareden
 İnsanmışım gibi düşünme beni çünkü yaratıldığım yer alev alev
 Yanıyor bu sabah her hücrem
 Alev alev yanıyor
 Bi' kıvılcım yeter doğmaya küllerinden
 İçim alev alev yanıyor
 Dışı zindan olsa da
 Her şey alev alev yanıyor
 Boş ver, alev alev yansın
 Yüreğimden akıyor takılınca oltaya
 Herkes üzerinden atıyor
 Yine alev alev yansın
 İçim alev alev yanıyor
 Dışı zindan olsa da
 Her şey alev alev yanıyor
 Boş ver, alev alev yansın
 Yüreğimden akıyor takılınca oltaya
 Herkes üzerinden atıyor
 Yine alev alev yansın diye dünya