Aphrodite

Sommigen zeggen dat liefde een leugen is
 Dat Aphrodite niet uit de zee werd geboren
 Sommigen zeggen dat haat de waarheid is
 Jammer voor hen maar die zijn verloren
 En ik weet niet goed bij wie ik hoor
 Ik loop er maar wat tussendoor
 Het is beter dat ik mezelf niet zo goed ken
 Nu ik eindelijk zie wie je werkelijk bent
 Het kan zijn dat liefde een vermomming is
 En dat alles een schaduw is van de werkelijkheid
 Het kan zijn dat vriendschap een excuus is
 Om jezelf niet te verliezen in eenzaamheid
 En ik weet niet goed wat ik denken moet
 Vrienden genoeg zelfs in overvloed
 Ik zeg dit met een trillende stem
 Nu ik eindelijk zie wie je werkelijk bent
 In elke voorbijganger schuilt een vriend
 Wanneer zijn wij zo vervreemd van elkaar
 Is het de angst voor bezit of voor verlies
 Misschien zijn we daarom wel zo bang voor elkaar
 Ik zou kunnen zeggen dat ik alles heb
 Ik zou kunnen zeggen dat ik niet verloren ben
 Want weet je dat ik vertrouwen in je heb
 Nu ik eindelijk zie wie je werkelijk bent
 Je weet ik ben een man van weinig woorden
 Als het gaat over het diepste van de ziel
 Maar sinds de dag dat je mijn hart doorboorde
 Viel die angst zo maar in het niet
 En hier staan we dan aan de kust van de zee
 Daar heb je het schip en het neemt ons mee
 Misschien brengt het geluk misschien doet het pijn
 Als we eindelijk zien wie we werkelijk zijn
 Als we eindelijk zien wie we werkelijk zijn
 En er geen middelen meer voor nodig zijn
 Geen stof geen geest niets van het aardse bestaan
 Maar voor eeuwig in het onbekende zijn opgegaan
 Dan leven we voort als een oude legende
 Waar 's avonds aan tafel van wordt verhaald
 En ik hoop dat degene die de verteller is
 Eindelijk ziet wie hij werkelijk is
 Als we eindelijk zien wie we werkelijk zijn