Jazz In Barcelona

Ze draait zich om
 In deze vreemde stad
 Men praat anders hier
 Er klinkt jazz
 Uit een kelderbar
 En in de kathedraal
 Waar het stil was
 Gaf ze me een kus
 Voor een bloedende man
 Die hing daar
 En later op het strand
 Van Barcelona
 Ben ik door de knieën gegaan
 En heb met zout in mijn ogen
 En dronken van geluk
 De liefde heilig verklaard
 En ja zo'n eindeloze nacht
 Waarin je praat en lacht
 En misschien nog wel veel meer
 En ja zo'n zomeravond
 Waarop alles samenkomt
 En het leven licht
 En de moeite waard lijkt
 En ja van die zeldzame momenten
 Waarop je soms maanden wacht
 En die deel uitmaken van de oneindigheid
 En het denken en het peinzen stopt
 En geluk van hier tot in de eeuwigheid
 En toen liepen we in de storm
 Langs dat oude kasteel
 En alles leek even onbetekenend
 Als elke regendruppel die op straat viel
 Maar je wist hoeveel ik om je gaf
 En hoe ver en hoe diep het zou gaan
 En toen viel je in slaap
 Als een reiziger op zijn eindbestemming
 Maar niet zonder te vertellen
 Dat je dat niet wilde
 En dat je zo anders was
 Niets blijft meer heel
 Als van binnen alles breekt
 Als ik afscheid neem
 Van jouw armen