Dendrofil for Yggdrasil

Aldri før hadde han fått auge på eit venare syn
 Den massive asken strakk seg godt utover hei
 Med greiner som grodde langt utenfor himmelens bryn
 Han merka brått at hans kjøtgeir hadde lagt seg på snei
 Stamtreet tillot at Valfader tilnærma seg
 Som om det visste kor alt skulle bæra på veg
 Røttene slynga seg rundt og vikla seg inn
 Harpiks og sevja rant ut av den hardaste knopp
 Ravnguden ynda at kvistar fór inni hans sinn
 Blader og bark fortærte hans kropp
 Spidda nedenfra, Brun kjente seg ekspandert
 Ein kartartisk seanse som varte ni netter lang
 Midt mellom glede og ve blei han eksaltert
 Og han gispa der han hang
 Han lekke som ein sil
 Dendrofil for Yggdrasil
 Ygg for lenger ned mot det svartaste djup
 I bunnen av holet såg han eit strålandes skin
 Med sine siste krefter tok han eit svalestup
 Der oppdaga han visdom i form av sigil
 Då Odin kom til hadde han komt over heile sitt kjød
 Med ny forstand sank han ned ifra askekall
 Han må ha visst godt om den sikre død
 Då han ga fra seg sin viten til Heimdall