یاد آر

اما نرود یادت آن روز که خندانی
 آن روز که از شادی، باران بهارانی
 آن روز که آزادی، آن روز که باور کن
 آن روز که شوریده، رقصنده ی میدانی
 آن روز که خون ارزان، بر خاک نمی ریزد
 آن روز که جان جان جان با قهقهه می خوانی
 آن روز که ما بردیم، بزم ست به برزن ها
 می چرخی وُ پاکوبان، غرق بوسه بارانی
 آن روز که نزدیک ست، آن روز که یادش خوش
 آغوش پس از آغوش، ریسه های طولانی
 آن روز ولی از ما، یادی به میان آور
 رفتیم غریبانه، بیصدا و پنهانی
 یک جرعه بنوش آن روز، با خنده بنوش آن روز
 یاد مردگانی که، زنده اند وُ می دانی
 زنده اند وُ می دانی، زنده اند وُ می دانی
 از یاد نبر خون را، خونی که شتک زد
 خونی که از آن آمد فردا تو چراغانی، فردا تو چراغانی
 اما نرود یادت، آن روز که خندانی
 آن روز که از شادی، باران بهارانی
 باران بهارانی
 کجایید ای شهیدان راه خدای