Itzala

Epaile bat behin, konturatu zen
 hiru urrats eman ahala,
 egun eta gau, gau eta egun
 norbait segika zeukala.
 Epaile jauna nora zihoan
 bera hara zihoala
 pentsatu gabe agindu zuen:
 "kartzelan sartu itzala!"
 Bere baitako sentituko zen,
 Epaitegiko marrazo
 batzun aldetik ez zuen izan
 ez kritika, ez arazo.
 Hedabideek, handi-mandiek,
 hartu zuten gozo-gozo
 titulatuaz: "delako itzala
 arriskutsua zen oso."
 Baina grazia handirik ere
 ez zion egin askori,
 Justizi ezak ipini zuen
 kaleko giroa gori.
 Haur txiki batek kontatu zion:
 "begira epaile ongi...
 Mamu-mamitzen saiatu arren
 zeure itzala zen hori."
 Epaile jauna konturatu zen
 bistan zuela uzkia...
 haren dardara, ezin egona
 eta kopeta bustia.
 Kartzelan sartu zituen biak:
 Ilargia, eguzkia...
 Egia esan zion haurtxoa ta mugitzen zen guztia.
 Kartzelan sartu zituen biak:
 Ilargia, eguzkia...
 Egia esan zion haurtxoa ta mugitzen zen guztia.