Gullaldr

Þá kemr inn mæri
 Mögr Hlóðynjar
 Gengr Óðins sonr
 Við orm vega
 Drepr af móði
 Miðgarðs véurr
 Munu halir allir
 Heimstöð ryðja
 Gengr fet níu
 Fjörgynjar burr
 Neppr frá naðri
 Níðs ókvíðnum.
 Sól tér sortna
 Sígr fold í mar
 Hverfa af himni
 Heiðar stjörnur
 Geisar eimi
 Ok aldrnari
 Leikr hár hiti
 Við himin sjalfan.
 Geyr nú Garmr mjök
 Fyr Gnipahelli
 Festr mun slitna
 En freki renna
 Fjölð veit ek fræða
 Fram sé ek lengra
 Um ragna rök
 Römm sigtíva.
 Sér hon upp koma
 öðru sinni
 Jörð ór ægi
 Iðjagræna
 Falla forsar
 Flýgr örn yfir
 Sá er á fjalli
 Fiska veiðir.
 Finnask æsir
 á Iðavelli
 Ok um moldþinur
 Máttkan dæma
 Ok minnask þar
 á megindóma
 Ok á Fimbultýs
 Fornar rúnir.
 Þar munu eftir
 Undrsamligar
 Gullnar töflur
 í grasi finnask
 þærs í árdaga
 áttar höfðu.
 Munu ósánir
 Akrar vaxa
 Böls mun alls batna
 Baldr mun koma
 Búa þeir Höðr ok Baldr
 Hrofts sigtoftir
 Vé valtíva.
 Vituð ér enn - eða hvat?
 Þá kná Hænir
 Hlautvið kjósa
 Ok burir byggja
 Bræðra tveggja
 Vindheim víðan.
 Vituð ér enn - eða hvat?
 Sal sér hon standa
 Sólu fegra
 Gulli þakðan
 á Gimléi
 þar skulu dyggvar
 Dróttir byggja
 Ok um aldrdaga
 Ynðis njóta.