Alles Om Mij Heen

Alles om me heen herinnert me aan jou.
 Wat zo prachtig scheen, verdween.
 Alles om me heen versplinterde in rouw,
 want ik ben gevangen in een mateloos verlangen,
 een radeloos verlangen naar jou.
 In de vormen van de wolken, in de schaduw van het licht
 zie ik steeds maar onverklaarbaar jou gezicht.
 En in het zingen van de golven, die rollen zonder end,
 hoor ik steeds maar zacht verstaanbaar weer jou stem.
 Jou hier om me heen, wie had dat ooit gedacht.
 De zon die eerst verdween, verscheen.
 Alles om ons heen is van de schoonste kracht.
 Wie had kunnen dromen, dat het ooit zo ver zou komen.
 Jij hebt mij die dromen gebracht.
 In de vormen van de wolken, in de schaduw van het licht
 zie ik steeds maar onverklaarbaar jou gezicht.
 En door het zonlicht op de bomen en het pasgemaaide gras,
 denk ik steeds maar onbedwingbaar hoe het was.
 Alles om me heen herinnert me aan jou.
 Wat zo prachtig scheen, verdween.
 Alles om me heen versplinterde in rouw,
 want ik ben gevangen in een mateloos verlangen,
 een radeloos verlangen naar jou.
 Maar kom ik tegen,
 verstop ik mijn verdriet,
 verschuil me in de regen,
 dan zie jij mijn tranen niet.
 Alles om me heen herinnert me aan jou.
 Wat zo prachtig scheen, verdween.
 Alles om me heen versplinterde in rouw,
 want ik ben gevangen in een mateloos verlangen,
 een eindeloos verlangen naar jou.