Pencere

Hiç dostu yok oturur sandalyesinde öyle
 Bazen mutlu olur kuşlar penceresinde
 Kal der, gitme, gülümse yüzüme
 Gaddar bir sessizlik çöker gittiklerinde
 Yağmur bekler aydınlık hep gittiğinde
 Kahramanlara bak al pelerinlerle
 Gökyüzünden sağanak gibi inerler de
 İnsanlar, mevtalar kol kola birlikte
 Bir gün uyandı, ışıklar penceresinde
 Korkak adımlarla yaklaştı bu da ne be
 Diz çöktü, yalvardı kurtar diye
 Perde açıldı yüzünde gülümsemeyle
 Yağmur bekler aydınlık hep gittiğinde
 Kahramanlara bak al pelerinlerle
 Gökyüzünden sağanak gibi inerler de
 İnsanlar, mevtalar kol kola birlikte
 Yağmur bekler aydınlık hep gittiğinde
 Kahramanlara bak al pelerinlerle
 Gökyüzünden sağanak gibi inerler de
 İnsanlar, mevtalar kol kola birlikte