Roza

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
 γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
 περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
 και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
 και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό
 Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
 μα τα κελιά μας είναι χωριστά
 σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
 δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
 φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά
 Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
 σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
 φωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μου
 φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
 με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό
 Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
 πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
 τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
 συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
 τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
 Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
 πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
 περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
 και γω μέσ' στην ομίχλη και τη μπόρα
 κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός
 Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
 πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
 τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
 συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
 τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί