Tijdbom

Er ligt een tijdbom
 onder de tafel.
 Ik eet mijn bonen
 en ik beef.
 En mijn bewakers
 eten m'n taart met een gouden lepel,
 en houden mijn medicijnen
 voor zichzelf.
 Maar laat mij nog iets weten,
 je mag mij niet vergeten.
 Ik leef onder de sterren
 die jij ziet aan de hemel.
 Laat mij nog iets weten,
 je mag mij niet vergeten.
 En omdat die tijdbom
 hier blijft liggen,
 voer ik al jaren
 niets meer uit.
 En ondertussen
 verdwijnt mijn tijd
 hier op aarde.
 Ik eet mijn bonen
 en ik beef.
 Maar laat mij nog iets weten,
 je mag mij niet vergeten.
 Ik leef onder de sterren
 die jij ziet aan de hemel.
 Laat mij nog iets weten,
 je mag mij niet vergeten.
 Zalig zijn de armen van geest,
 want ze weten niet wat ze doen.
 Ze voorspelden het eind van de wereld,
 en de wereld bleef bestaan.
 De zon verzoop in de maan,
 maar de wereld bleef bestaan.
 En laat mij nog iets weten,
 je mag mij niet vergeten.
 Ik leef onder de sterren
 die jij ziet aan de hemel.
 Laat mij nog iets weten,
 je mag mij niet vergeten.