Annabel

Iemand zei: "Dit is Annabel
 Ze moet nog naar het station
 Neem jij je wagen? Dan haalt ze het wel"
 Ik zei: "Da's goed" en reed zo stom als ik kon
 We kwamen aan bij een leeg perron
 En ik zei: "Het zit je niet mee"
 Heel in de verte ging de laatste wagon
 En Annabel zei: "Oké, ik ga met je mee"
 En later lagen we samen, zoals dat heet
 Een beetje moe maar voldaan
 Er kwam al licht door de ramen
 Ze zei: "Ik heb geen tijd voor ontbijt, ik moet gaan"
 Ik zei alleen nog: "Tot ziens, Annabel"
 En ik dacht: ik zie jou nooit meer terug
 Ik dacht: ik draai me om en slaap nog even door
 Maar twee uur later was ik nog wakker, lag stil op m'n rug
 Annabel
 Het wordt niets zonder jou, Annabel
 Annabel
 Het wordt niets zonder jou, Annabel
 ♪
 Zo bleef ik twee dagen liggen in bed
 Ik was totaal van de kaart
 Toen stond ik op, ik moest niet denken maar doen
 Want zonder haar was ik geen stuiver meer waard
 Ik ging de stad door, op zoek naar een glimp
 En ik dacht: ik zie haar nooit meer terug
 Ik ging zelfs hardop praten in mezelf
 En iemand zei: "Je stond uren met je handen op de leuning van de brug"
 Annabel
 Het wordt niets zonder jou, Annabel
 Annabel
 Het wordt niets zonder jou, Annabel
 ♪
 En op een avond zag ik haar weer
 Ze stapte net op de tram
 Ze was nog mooier dan de vorige keer
 Ik riep haar naam en trapte hard op m'n rem
 Ik sprong de auto uit en greep haar vast
 Ze stond stil en keek om
 Ze keek me aan maar was nauwelijks verrast
 Ik zei: "Hé, waar moet je naar toe?" Ze zei: "Naar het station"
 Ik bracht haar weg, ze kocht een kaartje Parijs
 Ik zei: "Ja, nog een erbij"
 De lokettist gaf tweemaal enkele reis
 En Annabel keek even opzij
 Ik zei: "Ik heb je gevonden vandaag
 Ik laat je nooit meer alleen
 Al reis je door naar Barcelona of Praag
 Al reis je door naar het eind van de wereld, ik ga met je mee!" hey!
 Annabel
 Het wordt niets zonder jou, Annabel
 Annabel
 Het wordt niets zonder jou, Annabel
 ♪
 Annabel
 Het wordt niets zonder jou, Annabel
 Annabel
 Het wordt niets...