Matia Dihos Logiki

Είναι τα μάτια σου
 ένας διάδρομος παλιός
 δάκρυα πνιγμένα
 ξεφλουδίζουνε τους τοίχους
 που ένας ένοικος αθόρυβος κρυφός
 αντί συνθήματα
 ζωγράφισε με στίχους
 Και μέσα υπάρχουν τα σκαλιά
 που οδηγούν
 σ' ένα υπόγειο με τραγούδια χαλασμένα
 όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν
 μετά τη χρήση
 τα φορτώνουνε σε σένα
 Μου λες τα μάτια σου
 να μη τα αγαπώ
 και να μη πάψω
 να πιστεύω στα δικά μου
 μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ
 κι όπου βρεθώ
 τα έχω πίσω μου
 και μέσα και μπροστά μου
 Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά
 που κάθε άστεγο
 και άνεργο ζεσταίνει
 κι η καλοσύνη τους
 απλώνει σαν λαδιά
 να μαλακώσει μιαν ανάγκη
 πετρωμένη
 Σ'αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική
 όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω
 μ'αγαπούνε
 της ιστορίας πυρπολούν τη φυλακή
 στα παραμύθια και στ' αστέρια
 να με βρούνε