Isabel

Als kleine man weet ik nog wel
 Zag ik voor het eerst mijn Isabel
 Ze woonde in de straat bij mij
 En kwam heel vaak voorbij
 Haar haar was lang en donkerrood
 Haar ogen blauw en oh zo groot
 Ze had de mooiste kleren aan
 maar mij zag ze niet staan
 Oh Isabel wat doe je me aan
 Oh Isabel laat mij hier niet staan
 Oh Isabel kom mij achterna
 Oh Isabel zeg nou toch ja
 Ik werd spontaan verliefd op haar
 Ook al vond ze mij wel raar
 Maar stiekem met me ogen dicht
 was zij voor mij gezwicht
 Maar toen opeens keek zij naar mij
 Haar vinger zei kom dichterbij
 Ze nam me mee achter de tent
 Ik werd een echte vent
 Oh Isabel wat doe je me aan
 Oh Isabel laat mij hier niet staan
 Oh Isabel kom mij achterna
 Oh Isabel zeg nou toch ja
 We waren jaren bij elkaar
 Maar bij me blijven vond ze zwaar
 Ze haalde even peuken vlug
 En kwam niet meer terug
 Daarna zag ik haar jaren niet
 Maar toch bleef ze mijn favoriet
 Leuke meiden had ik wel
 Maar niet als Isabel
 Oh Isabel wat doe je me aan
 Oh Isabel laat mij hier niet staan
 Oh Isabel kom mij achterna
 Oh Isabel zeg nou toch ja
 Later zag ik haar weer terug
 Keek door het raam lag op haar rug
 Ik keek eens goed en tot me schrik
 Dacht ik die ken ik
 Een bleke huid en zwarte pruik
 Toch kreeg ik vlinders in m'n buik
 Zonder denken of verstand
 Rijkte ik me hand
 Oh Isabel wat doe je me aan
 Oh Isabel laat mij hier niet staan
 Oh Isabel kom mij achterna
 Oh Isabel zeg nou toch ja