A miña amiga (con Diana Navarro)

Pomba de brancas anzas
 se ollas ó pé das augas
 á mái belida fada
 esa é a miña amada.
 Pomba que voas leda
 se ves na banda da ría
 á máis belida frol
 esa é a miña amiga.
 E miña amiga,
 coma as core s da mañá
 feiticeira e garimosa,
 coma unha noite de vran.
 E miña amiga,
 vimbro de xunca lanzal
 arrecendente froliña,
 aloumiño do luar .
 Que non brile máis a lúa
 nin luceiro da mañá
 se miña amiga
 perto de min non está.
 Que sequen todas as fontes
 e quede sin auga o mar
 se miña amiga
 perto de min non está.
 Ehi vái, véla que ben vái
 miña amiga pola ría,
 camiño de seu casal .
 Os seus cabelos son loiros
 coma as areias do mar
 e as estreliñas rebrilan,
 no medio do seu ollar.
 Anduriña, anduriña,
 se viras cabo da ría
 á máis xentil e benfeita,
 a millor, a máis belida:
 ¡ esa é miña amiga!
 ¡ esa é miña amiga!