De Confrontatie

Ze was nergens te vinden
 Schat, wat scheelt eraan?
 Kim was hier
 Ze heeft het moeten horen van mij
 Oh mijn God, het is mijn schuld
 We hadden niet moeten gaan
 Nee, als iemand het mij moest vertellen dan zij.
 Zij trok bij jou in, dat zei je wel, maar
 Chris je verzweeg het voornaamste:
 Je hield van haar!
 Het was twee weken maar
 Ellen, op mijn woord
 Voor haar duurt het vort
 Zwijg nou maar en praat niet alles goed
 Ze leek onhandelbaar
 Een vrouw die afstand doet
 Van haar kind
 Zij ziet jouw zoon volledig als Amerikaan
 ELLEN.
 Snap je niet dat zij zich nog ziet als je vrouw
 Das niet waar en ik wil dat ze het hoort uit jouw mond
 Das toch ook de waarheid voor jou?
 God je twijfelt, Ellen, dat doet zeer
 Een veteraan die heeft vaak
 Geen leven meer
 Ik heb jou...
 Redeneer wat je wil
 Maar ze schonk je een zoon
 In je nachtmerries riep je
 Voortdurend om haar
 Twee jaar lang iets verzwijgen
 Dat is niet gewoon
 Ik wil weten of jij nu haar kiest of mij
 Wil je echt weten hoe het was?
 Ellen, ik was een ander toen
 Geen benul wie ik was
 Waarom ik er kwam
 Om mijn gevoelens lag een dam
 Zo hield ik het vol in Vietnam
 Toen ik die gore oorlog vocht
 Vond ik opeens waar ik naar zocht
 Saigon in puin, maar zij was heel
 Gevoel werd weer ineens reeel
 Wat ik toen door haar ogen zag
 Een land dat te creperen lag
 Dat plantgebrand werd, leeggeroofd,
 Toen heb ik zo in haar geloofd
 Ja ik wilde haar redden, beschermen
 Amerikaan ben je toch?
 Dan weet je waar je voor staat
 Maar ik ging veel te ver
 Zoals velen met mij
 In een land vol geheimen die je niet begrijpt als soldaat
 Vanuit die puinhoop bouw ik nou
 Heel langzaam en onzeker
 Weer iets nieuws met jou
 Ook hier komen wij doorheen
 Wij zijn samen wij zijn een
 Mijn geluk, Chris, dat ben jij
 CHRIS (GELIJKTIJDIG):
 Ik had het je moeten zeggen
 Ben ik je vertrouwen nog waard?
 Mijn geluk hangt af van jou...
 Alleen