Waarom, God?

Waarom Saigon 's nachts nooit slapen wil,
 waarom dit meisje naar bloesem geurt,
 waarom ze koel voelt, het is windstil,
 hoe bij veel slechts toch iets goeds gebeurt,
 Vietnam,
 je blijft een raadselachig iets
 met al die vragen uit het niets.
 Waarom, God, juist nu
 moest ik hier zijn, vraag ik u.
 Niets had ik van dit land verwacht
 en nu zendt u mij deze nacht.
 Wie is dit kind dat zo vredig slaapt,
 hier in dat hok, dat naar armoe stinkt?
 Waarom haar parfum mij zweverig maakt,
 waarom haar stem in m'n hoofd steeds zingt,
 Vietnam,
 jij, die op vragen in mijn hart
 geen antwoord geeft, maar juist verward.
 Waarom, God, juist nu
 moest ik haar zien, vraag ik u.
 Een meer ervaren hoer heeft mij
 nog nooit zoveel gedaan als zij.
 Toon mij, God, u plan.
 Maak dat ik haar helpen kan.
 Niets bond mij aan dit kloteland.
 Nu staat zij in mijn ziel gebrand.
 Toen ik thuiskwam van 't front:
 of geen oorlog bestond,
 Wat het nieuwsbericht zei,
 leek een and're oorlog. Niet van mij.
 Dus ik tekende bij.
 't Was hier beter voor mij.
 Ambassade-chauffeur,
 dat opent hier toch elke deur.
 Dat is een baan, die status heeft;
 zorgt, dat je als God in Frankrijk leeft
 ja, zolang je maar niets om de waarheid
 geeft!
 Waarom haar gezicht
 waarin zoveel schoonheid ligt?
 Niets dat mij vasthield in dit land.
 Nu staat zij in mijn ziel gebrand.
 Waarom?