Finale/Epiloog

Met jullie hier, sterf ik in vrede
 Nu toch op mijn bestaan, uiteindelijk zegen rust
 Nee u leeft, pappa u leeft weer op
 't Is te vroeg, te vroeg voor een vaarwel
 Wil Cosette, mij nog in leven zien
 Ach wie weet, kind misschien
 Op dit blad schreef ik al mijn geheimen
 Als ik slaap, lees wat ik heb verborgen
 Het geheim, van ons die van jou hielden
 Jouw moeder stierf voor jou en gaf me jou om voor te zorgen
 Ga met mij, een leven zonder keten
 Al 't verdriet, God dank, God dank, geleden
 U daarboven, bezie hem met erbarmen
 Vergeef me alle zonden, en geleid me in Uw armen
 Neem mijn hand, dit leidt je naar verlossing
 Hou van mij, want liefde is onsterfelijk
 En herinner de woorden eens gesproken
 Al wie een ander lief heeft ziet het aangezicht van God
 Hoor je 't zingen in de nacht, van al die mensen in het dal
 Die met hun liederen op zoek zijn naar het licht in het heelal
 Miserabel is hun lot, maar altijd flakkert weer de vlam
 En zelfs de zwartste nacht verdween toen de zon weer kwam
 Zij verblijven in de tuinen waar de Heer van vrede woont
 Waar met loopt achter de ploegschaar,
 En geen mensen zijn zwaard meer toont
 De keten gebroken en ieder wordt eerlijk beloond
 Doe je met de kruistocht mee, volg je ons vredesbatiljon
 Daar boven op de barricade zie je 'n nieuwe horizon
 Hoor je 't kloppen van jouw hart
 't Is als een trom die nooit verstomd
 Vol van verwachting van een wereld die morgen komt
 Doe je met de kruistocht mee, volg je ons vredesbatiljon
 Daar boven op de barricade zie je 'n nieuwe horizon
 Hoor je 't kloppen van jouw hart
 't Is als een trom die nooit verstomd
 Vol van verwachting van een wereld die morgen komt
 Die morgen komt!