Stad Amsterdam

In de stad Amsterdam, waar de zeelieden lallen
 Tot hun nachtmerries schallen over oud Amsterdam
 In de stad Amsterdam, waar de zeelieden, dronken
 Als een wimpel zo lam, in de dokken gaan ronken
 In de stad Amsterdam, waar de zeeman verzuipt
 Vol van bier en van gram, als de morgen ontluikt
 In de stad Amsterdam, waar de zeeman ontwaakt
 Als de warmte weer blaakt over Damrak en Dam
 In de stad Amsterdam, waar de zeelieden bikken
 Zilv'ren haringen slikken, bij de staart uit de hand
 Van de hand in de tand, smijten zij met hun knaken
 En ze zullen hem raken als een kat in het want
 En ze stinken naar aal, in hun grof blauwe truien
 En ze stinken naar uien, daarmee doen zij hun maal
 Na hun maal staan zij op om hun broek dicht te knopen
 En dan gaan ze weer lopen en het boert in hun krop
 In de stad Amsterdam, waar de zeelieden zwieren
 En de meiden versieren, buik aan buik, lekker klam
 En ze draaien hun wals als een wentelende zon
 Op de klank, dun en vals, van een accordeon
 En zo rood als een kreeft happen zij naar wat lucht
 Tot opeens met een zucht de muziek het begeeft
 Met een air van gewicht voeren zij met wat spijt
 Dan hun Mokumse meid weer terug in het licht
 In de stad Amsterdam waar de zeelieden zuipen
 En maar zuipen en maar zuipen en daarop nog eens zuipen
 Zuipen op het geluk van een hoer van de Wallen
 Op een Hamburgse hoer, nou ja, van een goed stuk
 Van een slet die zichzelf in haar deugd heeft geschonken
 Voor een gulden of elf en dan zijn ze goed dronken
 Met hun wankelende lijven lozen zij dan hun drank
 En ze pissen zoals ik jank om de ontrouw der wijven
 In de stad Amsterdam
 In de stad Amsterdam
 In de stad Amsterdam
 In de stad Amsterdam