Violet Girl

Konuş benimle bu kaos içinde
 Nefes al kanayan boşluğumun içinde
 Özgürlüğün dağılır içinde kendi kendine
 Ben senin suretini ansızın elime aldım
 Benim gökkuşağım renksiz boyalarla kaplı
 İzin ver kokundan başka renk görmeyeyim
 Okşar nefesin yüzümdeki maskeme
 Ve dolaşır tüm damarlarımın içinde
 Dünya hasta, ama o benim için bir hiç
 Biz bir yerde boğuluyoruz, bir yerlerde de yokuz.
 Benim kanım mor dere gibi akıyor
 Sen ortaya çıkana kadar güzellik insanlığın sadece hasta hayaliydi
 Cansız uzay boşluğundaki berrak mutluluk hapsolur hafızalarda
 Harap olmuş sabahın esaretinde senin gözbebeklerinde ki karanlığa kadar bekleyeceğim
 ♪
 Bu dünya sadece hezeyan – acı düzen sana doğru yaklaşıyor
 Faydasız, umutsuz, vurdumduymaz, aptalca, çaresiz, fikirsiz, unutkan, dipsiz uçurum beni durduramaz
 Doğduğumdan beri paraşütle atlamayla uğraşıyorum
 Sana ulaştıran yeni yollar üreterek
 Senden önce güzellik sadece köprülerden sallanırdı
 Dumandan felç olmuş zaman döngüsünde
 Bütün felsefeler aniden alev alıyor
 Bizim aşkımız sonsuzlukta kaybolduğu zaman