Deyðir varðar

Køld er henda nýggja náttin
 eg svølgi døggsins beiska frost
 einki sæst
 og einki merkist
 gráa ljósið veitir onga troyst
 brátt sá eg teg ei
 og visti ei um tín veg
 brátt trein eg eitt fet av leið
 og mjørkin tók teg
 eg síggi mín knústa skugga søkka í móru
 eg síggi ongar varðar har teir vóru
 revsing fyri veikleika
 revsing fyri kaldan kærleika
 lønin fyri sjálvsøkin mál
 lønin fyri sár á eina vakra sál
 brátt sá eg teg ei
 og visti ei um tín veg
 brátt trein eg eitt fet av leið
 og mjørkin tók teg
 eg síggi mín knústa skugga søkka í móru
 eg síggi ongar varðar har teir vóru
 einsami tú
 hvar ert tú nú
 ert tú vilstur sum eg
 nátt fevnir meg
 men uttan teg
 fari eg ongan veg
 illveðurs kór
 og mjørka djór
 savnast um meg
 krógva tín veg
 einsami tú
 hvar ert tú nú
 ert tú vilstur sum eg
 nátt fevnir meg
 men uttan teg
 fari eg ongan veg