Ginawan ko Siya Ng Balsa - Spoken Word

Kung tatanungin ako kung paano siya nawala
 Sasabihin kong
 Isipin mo ang unti-unting pagkupas ng isang kanta
 Nagsimula ito isang gabi
 Napansin kong masyado s'yang tahimik
 Kaya pinatay ko ang radyo't siniguradong naririnig niya ako
 At kumupas ang sarili kong boses sa kanyang kawalang imik
 Bihira ang mga awit na biglang nagtatapos sa tuldok
 Na biglang pumipreno mula sa kanyang harurot
 Sa birit pagkatapos ay biglang mawawala
 Noong lumipas ang isang buong araw
 Nang wala akong naririnig mula sa kanya
 Hininaan ng DJ sa radyo ang boses kong bigay na bigay pa ring binibirit ang koro
 Para magbigay daan sa bagong kanta
 Walang pwedeng magsabing hindi ko 'to nilaban
 Ang pagpapadala ng mga mensaheng paalala na nand'yan ka pa
 Sa isang taong hindi sumasagot
 Ay parang pagsigaw ng saklolo sa laot sa gitna ng pagkalunod
 Ni hindi ko alam kung nandoon pa ba siya sa kanyang pampang
 Minsan, nagpunta kami sa tabing dagat kasama ng ilan kong kaibigan
 At sinugod niya't dagliang niyakap ang alon
 Na para bang nobyong kay tagal na nalayo sa kanyang minamahal
 Pagkagat ng dilim
 Nag-inuman kami't tinanong ko siya kung anong gusto niyang maging
 Siguro sa kalasangin kaya't sinabi niyang, "dagat"
 Nais ko sanang sabihing ako rin
 Nais ko sanang sabihin
 Na gusto kong madama niya ang aking alat sa kanyang dila
 Gusto kong ikumot sa kanya itong lamig
 Gusto kong salubungin niya ako ng may pagsuko
 Gusto kong languyin niya ako at hindi ko siya lulunurin
 Hindi ko siya kayang sisihin
 'Di ko maaatim na siya'y isumpa
 Kahit no'ng umagang 'yon na inalay ko ang pilas kong mga bahagi sa kanya
 Na parang mga sigay na pinulot sa dalampasigan
 At nakakuha sa wakas ng sagot
 Walang nabuong kasunduan
 Hindi nabigyang pangalan ang mga tingin
 Isinauli ko ang sarili ko sa mga alon
 Ginawan ko s'ya ng balsa
 Isinulat ko sa buhangin ang isang panalangin
 Aking maglalayag
 Ako ang katas ng niyog sa kanyang tubig tabang
 Ako ang pinong buhangin sa kanyang aspaltong daan
 Ako ang preskong hangin sa kanyang alimuom at alinsangan
 Ako ang bakasyon, siya ang kalungsuran
 Mapapagod ka sa kanyang tugtugin at hahanapin mo ako balang araw
 Pangako 'yan sa'yo, aking maglalayag
 Kung sa laot na kay lawak, ikaw ay maligaw
 Magbalik ka sa akin
 Kung ang susunod na pulo ma'y di matanaw
 Magbalik ka sa akin
 Kung magbanta ang mga ulap na abot tanaw
 Magbalik sa akin
 Kung abutin ka ng gabi't kumutan ng ginaw
 Sindihan mo ang pabaon kong gasera
 Pihitin mo ang sagwan
 Magbalik ka sa akin
 Minsan, noong nakabalik na kami sa siyudad
 Matapos kong sa wakas ay magtapat
 Pinaawit niya ako ng mga paborito niyang kanta
 Pinakapa niya sa'kin ang tipa nila sa gitara
 At sa gitna ng pagtugtog
 Ay hinawi niya ang kurtina ng buhok sa aking mga mata at ngumiti
 Na parang may pangako ng hindi paglayo
 Agad din siyang tumayo
 Bumalik sa paglalakad
 Aking maglalayag
 Kung ang pagmamahal sa 'di maaaring manatili ang aking sumpa
 Bigyan sana ako ng mga bathala ng isla
 O kung marapatin nilang ikulong ako sa siyudad
 Isang kabibe
 'Yong makukopkop ko sa aking palad
 'Yong madidikit ko sa aking tainga
 'Yong aalayan ako ng awit ng dagat
 Na kahit kailan, hindi matatapos