Meduza

Z grot czarnych, które rzeźbi sen i obłąkanie
 Z podziemi, gdzie wśrod ognia żyje płaz
 Potok łez moich w zamęcie i pianie
 Zapada w głuche bezdźwięczne odchłanie
 Gdzie Bóg się wyparł nas
 Zębate wieże i skaliste grody
 Księżyce krwawe, zatopione w mgle
 Miraże świateł, lodowe ogrody
 I widm okropnych wyjące narody
 Co szarpią mnie
 Ty żyjesz w raju, ja mrę na Golgocie -
 Na kresach duszy, gdzie Magog i Gog
 Grudę Twej ziemi rozbijam w tęsknocie
 By Twoich świątyń iskrzyły się krocie
 I pełznę w mrok
 Ja matka bogów - miosę Ciebie w łonie
 Choć nad mą głową syczy wężów gniew
 I patrzę w zimne ołowiane tonie
 Serce mgłą krwawą jeszcze Ci wyzionie