Widma

Płyną z mogił duchy białe
 Jak męczonych ofiar dym
 I swe szpony zlodowiałe
 Zatapiają w sercu mym
 ♪
 I powstaje niepożyta
 Rozoranej ziemi moc
 Wicher świszczę, wicher zgrzyta
 To upiorów sądna noc
 Kto jesteście - biali króle
 Co szeptacie w sercu mym?
 Wyją bomby, świszczą kule
 I z reduty płynie dym
 Jak ten żołnierz się krwawi... Idź precz!
 Szubienica skrzypi i powiewa
 Kto obróci w moim sercu miecz
 Temu serce moje pieśń zaśpiewa
 ♪
 Ugiąłem przed nimi kolano
 I swą głowę złożyłem na pień
 Wtem zapłakał mi tęczowy cień
 Czy miłością i ciebie zbłąkano?
 ♪
 Lecz zahuczał przeraźliwy śmiech
 I na koniu poleciałem w cwał
 A spod kopyt rozpryskiwał grzech
 A na trąbie grał spiżowej - szał
 Ja odrzekłem - wyleję swą krew
 Za ten jeden z mego serca śpiew
 Za ten jeden z ręki Bożej cud
 Za bijący w niebiosa grom - lud!
 ♪
 I rozpędzam swego konia w cwał
 I przelatam żywe groby wskok
 A na trąbie gra spiżowej szał
 A gwiazdami osypuje - mrok