Concordias de Papel

Gardo cicatrices no faiado para queimar
 Sabendo que é posíbel que retomen sen chamar
 Mais non penso en trincheiras, canón,
 Granadas nen fusil
 Renuncio a máis defensas, vivo nun eterno abril
 Berro se me berran, non escondo a miña voz
 Vendo amor á terra e carne crúa para o feroz
 Aquel que cre que outra, outro ou eu han de calar
 Impugno o testamento que me obriga a venerar
 Eu xa non quero concordias de papel
 Nin revoltas fatais sen caravel
 Nin panexíricos despois da humillación
 Nin paliativos en lugar de curacións
 Xa non máis rendas de corcel
 Nin días de cal, nin lúas de fel
 Nin militar na adoración
 Nin acatar máis silencios
 Lembro días de guerra con culpábeis e perdóns
 Enriba dos xeonllos, sendo carne de canón
 Mais vinlle a pel ao lobo, confesei, lin, resucitei
 Non teño máis principio que matar antes que morrer
 Eu xa non quero concordias de papel
 Nin revoltas fatais sen caravel
 Nin panexíricos despois da humillación
 Nin paliativos en lugar de curacións
 Xa non máis rendas de corcel
 Nin días de cal, nin lúas de fel
 Nin militar na adoración
 Nin acatar máis silencios