Boto en Falta Unha Ilusión

Boto en falta unha ilusión
 Que me reconvirta en min
 Que, sen querer, me perdín
 Pensando que me salvaba
 Boto en falta a quen amaba
 E aquel tempo que soñei
 Estando esperta e pensei
 Que de ti me alimentaba.
 Boto en falta a túa voz
 A túa cara e a alegría
 As horas devaluadas
 E até a túa covardía
 E non son quen de lembrar
 As navallas e as mentiras
 E non se asenta o rancor
 E de min non te retiras.
 Hoxe xa non hai dor
 Non hai sangue brotando
 Mais hai medo de sentir
 E de non voltar sorrir
 E de seguirte esperando
 Hoxe xa non hai dor
 Xa non choro berrando
 Mais hai medo de sentir
 E de non voltar sorrir
 E de seguirte esperando
 A tristura xa marchou
 Colonízame a desgana
 Eu que tiña fe pagana
 En ser fénix e voar
 E coa forza do espertar
 Abrazar o vitalismo
 Espertei no mesmo abismo
 Máis valera non soñar.
 Se por volverte bicar
 Sucumbise aos meus instintos
 Se de todos os delitos
 Cometese o de voltar
 A fatiga e o penar
 Sufriría resignada
 Porque vivo condenada
 A non poderte olvidar.
 E hoxe xa non hai dor
 Xa non choro berrando
 Mais hai medo de sentir
 E de non voltar sorrir
 E de seguirte esperando
 Hoxe xa non hai dor
 Non hai sangue brotando
 Mais hai medo de sentir
 E de non voltar sorrir
 E de seguirte esperando.