Canto Aquí, Canto na Habana

Canto aquí, canto na Habana
 Canto aquí, canto na "Habá"
 E como canto tan ben-e
 Canto-e onde me peta
 Aghora comezo eu-e
 Comezo por comezar
 A que primeiro comeza,
 Primeiro ha de acabar
 Canto aquí, canto na Habana,
 Canto-e onde me peta
 Hei de cantar aquí embaixo
 E hanme sentir arriba
 Pra que digha miña nai-e
 Esa-e é a miña filla
 Eu se canto fagho ben-e
 Eu se canto fagho ben
 Canto pola miña ghorxa
 E non pola de ninguén
 Canto aquí, canto na Habana,
 Canto-e onde me peta
 E aghora que me puxeron
 Esta ghitarra na man
 E aghora que me puxeron
 Esta ghitarra na man
 Se me peta na cabeza
 Canto de aquí a mañá
 Se me peta na cabeza
 Canto de aquí a mañá
 Somos de Ghaliza, somos,
 Non o podemos neghar
 Somos de Ghaliza, somos,
 Non o podemos neghar
 E nos conocen na fala
 E no modo de cantar
 E nos conocen na fala
 E no modo de cantar
 Canto aquí, canto na Habana,
 Canto-e onde me peta
 "Porque a verdadeira tradición
 Non emana do pasado,
 Nin está no presente,
 Nin se albisca no porvir;
 Non é serva do tempo.
 A tradición é a alma eterna,
 Que vive no instinto popular
 E nas entrañas graníticas do noso chan.
 A tradición non é a historia.
 A tradición é a eternidade"
 Vou a dar a despedida
 Vou a dar o parabén.
 Vou a dar a despedida
 Vou a dar o parabén.
 Vou a dar a despedida
 Que ma dan a min tamén
 Vou a dar a despedida
 Que ma dan a min tamén
 Canto aquí, canto na Habana,
 Canto-e onde me peta
 Canto sul e do norte
 Canto de aquí e de acolá
 Que o sinta a xente da Habana
 De Vigo e de Bogotá
 Somos máis perto que lonxe
 Somos pobo, somos chan
 Semente de liberdade
 Para vivir como irmáns